Silvio Belga en Wilhelm Dijk van Dijk & Belga Bedum komen regelmatig bij klanten langs die ze op prachtige verhalen trakteren. ‘Daar moeten we wat mee doen’, zeiden ze tegen elkaar in de auto na weer bijzondere anekdotes aangehoord te hebben. De reeks ‘Klant in Beeld’ werd geboren. De komende twee keer mag ik voor deze unieke reeks naar Eenrum waar het ‘kunstenaarsstel’ Noor Agter en Bart Droog woont. Dames gaan altijd voor dus eerst komt de vrouw des huizes aan het woord.….
Thuisgekomen in Eenrum
Noor werd in 1949 geboren in Utrecht. Ik ben dan altijd nieuwsgierig hoe iemand uiteindelijk in ons prachtig Hogelandgebied terechtgekomen is. In dit geval is haar vader hier medeschuldig aan. Hij studeerde af als meester in de rechten en solliciteerde in 1955 succesvol naar de functie van directeur van de Van Mesdag-strafkliniek in Groningen. Daardoor kwam het gezin in 1956 in de stad Groningen terecht. Later werd pa zelfs burgemeester van Assen en verhuisde men daarheen.
Noor is in grote huizen opgegroeid maar toch heeft ze nog nooit zo fijn gewoond als in haar kleine, knusse woning aan de Oosterstraat in Eenrum. De woning die ze eind jaren zeventig voor tienduizend gulden op de kop wist te tikken. Niet veel later werd ze moeder van dochter Mirte die tegenwoordig in Amsterdam woont en inmiddels is ze de trotse oma van twee kleindochters. Dichter Bart, ooit de eerste Stadsdichter van Groningen en 54 jaar oud, is in 2007 bij haar komen wonen. Hij maakte ook haar website: www.nooragter.com.
Beeldend kunstenaar ben je niet zomaar…..
Noor kent bewogen en avontuurlijke jonge jaren. Toen ze achttien was, begon ze aan de Avondacademie in Groningen na eerst een secretaresseopleiding te hebben afgerond. Ze trouwde al op haar 19e om een half jaar later weer te scheiden, tot groot verdriet van haar ex-man. Ze verhuisde naar Arnhem, waar ze een jaar bij de VVV ging werken, en vertrok daarna naar Amsterdam. Daar werkte ze als secretaresse.
Ondertussen deed ze toelatingsexamen voor de Academie voor Expressie in Utrecht (nu de Hogeschool Utrecht), werd aangenomen en verhuisde naar haar geboortestad. Het was een veelzijdige opleiding. Ze maakte veel vrienden, maar na een paar jaar werd het haar toch te veel. Dit kwam door de vele verhuizingen en ze verloor op relatief jonge leeftijd haar beide ouders. Haar vader overleed toen ze 20 was en haar moeder raakte ze kwijt op haar 30e net nadat ze was teruggekeerd in het voor haar zo vertrouwde Groningen.
Op de Academie had ze van een tekenleraar te horen gekregen dat ze kunstenaar was. Noor hierover: ‘Ik was in die tijd veel te onzeker om dit echt te geloven. Daarbij was mijn hoofd vol met emoties over alles wat er in de afgelopen jaren met mij gebeurd was. Ik ben 25 keer verhuisd in mijn jonge jaren maar kreeg door mijn secretaresseopleiding altijd wel weer werk via uitzendbureaus. Ik deed cursussen modeltekenen en stopte veel creativiteit in bijvoorbeeld de Sinterklaasviering. Dan kon ik mij helemaal uitleven in het creëren van originele cadeaus en kaarten.’
Alvorens in Eenrum neer te strijken, was ze regelmatig in de stad Groningen te vinden. Ze danste tot de ochtendkrieken, stond achter de bar en was model op de Kunstacademie Minerva. ‘Een ochtendje poseren bracht destijds zo’n veertig gulden op. Zeker niet slecht voor die tijd. Ik werd een echte overlever maar op den duur benauwde mij het stadsleven. In Eenrum lukte het mij om uit die bubbel te stappen.’
‘Ik werd moeder, had nog steeds allerlei jobs maar toen Mirte achttien jaar werd, ging ze uit huis en had ik mijn handen weer vrij. Ik volgde mijn hart en begon aan een opleiding tot programmamaker/regisseur toen ik vijftig jaar was. Die opleiding bracht mij tijdens een stage voor de derde keer terug naar Utrecht waar ik bij TV Utrecht aan de slag ging. Vervolgens kreeg ik werk bij Oog TV in Groningen en mocht eigen kunstprogramma’s maken.’
Ze kwam in contact met Bart Droog die haar zo aan het lachen kon brengen dat ze, volgens eigen zeggen, driedubbel maandverband nodig had om droog te blijven. Met hem maakte ze twee programma’s, een daarvan was Droog TV. Daarna tikte ze een afgekeurde caravan op de kop en nodigde vele kunstenaars uit om in en om de caravan kunst te maken. Al met al heeft ze vijf jaar voor OOG TV gewerkt en daarna volgde weer een periode van veel verschillende baantjes. Ook deed ze vrijwilligerswerk en exposeerde haar werk regelmatig.
Pensionering
Na haar pensionering kon ze echt los. Ze werd fulltime beeldend kunstenaar. Bart, die inmiddels bij haar woonde, was een grote steun in het technisch mogelijk maken van haar installaties. Ze heeft een eigen stijl ontwikkeld met vormen van papiermaché en draad. Noor exposeert veel wat leidt tot leuke verdiensten. Ook doet ze mee aan de Kunstroute 99 en de Lauwerslandroute 2022.
Haar werk ‘Kerkgangers’ is elk weekend te bewonderen in het mooie kerkje van Saaxumhuizen. Op het kerkhof daar staan ook twee grafmonumenten die door haar zijn gemaakt. Noor heeft de laatste 15 jaar op diverse plekken in het noorden en zelfs in Duitsland geëxposeerd.
In haar werk schuwt ze de maatschappelijke betrokkenheid niet. Noor: ‘Mijn kunst mag best een beetje schuren. Zo kwam hier enige jaren geleden tegenover ons eens een Syrische vrouw wonen met haar zes kinderen. Ze was met zo’n gammel bootje gevlucht van Turkije naar Griekenland en had vervolgens met haar jonge kinderen achterin een vrachtwagen ons land bereikt. Wat een avontuur was dat. Dit inspireerde mij tot het maken van een installatie van dertig bootjes met daarin lijsten met namen van vluchtelingen die de overtocht niet overleefd hebben.’
Eerder inspireerde een expositie in Drachten met als thema Paradijs haar tot het maken van papieren vagina’s. ‘Die expositie vond plaats in een vrouwenklooster en ik zag al die vrouwen rondlopen in het verleden, daarbij hun vrouwelijkheid schaamtevol verbergend onder hun kledij. Niemand mocht hun vagina’s zien maar ik zag dit juist als dé bron van al het leven.’
‘Eigenlijk noem ik mijzelf pas vanaf 2005 kunstenaar terwijl het creatieve altijd in mij gezeten heeft. En door de financiële vrijheid van mijn pensionering ervaar ik nu de gelukkigste en productiefste tijd uit mijn leven. Wat dat betreft heb ik als beeldend kunstenaar een mooi rijpingsproces doorgemaakt.’
Dijk & Belga
Ze leerde Silvio Belga kennen toen ze makelaar Bruintjes meehielp met het ontwerpen van zijn huisstijl. Belga zat destijds in Winsum in hetzelfde pand en bij hem kon ze terecht met al haar verzekeringskwesties. En passant hielp hij haar ook mee met haar belastingaanvragen. ‘Daar was ik zo blij mee, dat hij daarin ook meedacht. En dat doen ze nog steeds. Onlangs is Wilhelm Dijk bij ons langs geweest. Ik ben blij dat ik dergelijke financiële zaken aan hen uit kan besteden. Het is ook zo makkelijk hé, je koopt een andere auto en één belletje naar Bedum is vervolgens genoeg om al het papierwerk te regelen….’
