Silvio Belga en Wilhelm Dijk van Dijk & Belga Bedum komen regelmatig bij klanten over de vloer die ze op prachtige verhalen trakteren. ‘Daar moeten we wat mee doen’, zeiden ze tegen elkaar in de auto na weer bijzondere anekdotes aangehoord te hebben. Zo werd de reeks ‘Klant in Beeld’ in januari 2021 geboren.
Met als gevolg dat de eerste bijdrage van 2025 direct ook een mijlpaal is want nummer 25. Lucas Lauxen heeft ook veel van de wereld gezien door zijn vele (vrijwilligers)werkzaamheden en weet daar heel gepassioneerd over te vertellen
Internationaal buschauffeur en reisleider
Dat Lucas Lauxen inmiddels 75 jaar is, had ik hem niet gegeven. Een Stadjer in hart en nieren die tegenwoordig vlakbij het Kardingerbos woont maar opgroeide in een katholiek gezin met negen kinderen. Maar iemand die ook het Hogelandgebied goed kent door het volgen van de lagere tuinbouwschool, de school die toen nog in de Rensumaborg in Uithuizermeeden gevestigd was.
‘Na die school afgerond te hebben, heb ik eerst een tijdje in een bloemkwekerij gewerkt alvorens in militaire dienst te gaan. Na die tijd heb ik een langere periode een kroeg in de stad gehad en dat combineerde ik met het verhuren van kamers. Maar het grootste gedeelte van mijn werkleven heb ik doorgebracht als internationaal touringcarchauffeur én reisleider (daarvoor heb ik wel anderhalf jaar lang een opleiding moeten volgen) voor onder andere De Jong Intra Vakanties.
Dat klinkt inderdaad heel avontuurlijk en romantisch maar in de praktijk betekende het vooral hele lange dagen maken. Eerst natuurlijk als chauffeur waardoor ik vele trips naar grote steden in heel Europa gemaakt heb tot aan het voormalige Joegoslavië aan toe. En vervolgens leidde ik de groep door de stad of door het gebied heen en was dus ook verantwoordelijk voor het reilen en zeilen van de deelnemers. Met als gevolg vaak onverantwoordelijk lange werkweken en dat was ook de reden dat ik ermee gestopt ben eind negentiger jaren want het sloopt je. Ik kon mijn werkenergie ook prima kwijt in de kroeg en de pandverhuur.’
Reddingshonden
Maar waar zijn hart echt sneller van gaat kloppen dat zijn toch de honden waarbij de Duitse herdershond zijn persoonlijke favoriet is. ‘Ik ben van huis uit met honden opgevoed en heb zelf ook altijd honden gehad. Vaak twee tegelijk en als er dan één overleed dan kwam er weer een andere in huis. Nu heb ik nog één hond en hoewel menigeen denkt dat ik niet zonder kan, durf ik te beweren dat mijn elfjarige herder ook mijn laatste hond is. Daarna kan ik mij vast prima redden met het tijdelijk opvangen van honden uit mijn omgeving die anders naar een kennel zouden moeten.’
Lauxen is ook nog eens bestuurder én oprichter van Stichting Reddingshond waarvan het trainingscentrum gelegen is aan de Koeriersterweg in Groningen. Deze Stichting vloeide in 1997 voort uit Reddingshondengroep Noord Oost Nederland. Ik ben inmiddels razend benieuwd hoe dit allemaal is ontstaan en dat kan Lucas mij vol passie uitleggen.
‘Het begint natuurlijk met het volgen van gehoorzaamheidcursussen wanneer een nieuwe hond zich aandient. En als je maar vaak genoeg hoort dat je een hele mooie hond hebt dan ga je er af en toe ook wel mee naar tentoonstellingen. En daar leerde ik iemand kennen met een uitgebreide kennis van het africhten van honden die mij op den duur enthousiasmeerde en mij de fijne kneepjes van het vak bijbracht. We hebben het nu over zo’n vijftig jaar geleden.
In Nederland stonden dat soort cursussen in de kinderschoenen maar dankzij mijn contacten ben ik ook in Tsjechië en Oostenrijk terechtgekomen en daar heb ik heel veel geleerd. En die opgedane kennis daar, heb ik overal in Nederland over proberen te brengen. Op den duur werd ik ook uitgezonden naar rampgebieden.
Dit gebeurde allemaal via de Internationale Reddingshonden Organisatie, de IRO, waar 56 landen bij zijn aangesloten en alleen wanneer het getroffen land zelf met een hulpvraag kwam. De IRO stuurt je niet zo maar naar het buitenland hoor. Daarvoor word je grondig getest, onder andere door 48 uur lang samen met je hond selfsupporting en met weinig tot geen slaap je zelfstandig te kunnen redden onder zeer primitieve omstandigheden.’
‘Voor de IRO heb ik ook in het buitenland vele honden en hun baasjes mogen trainen, onder andere in Dubai, maar ik ben ook zelf wel met een van mijn honden ingezet bij rampgebieden over de hele wereld. Denk hierbij bijvoorbeeld aan een gebied waar een zware aardbeving heeft plaatsgevonden. Tegenwoordig zijn er steeds meer landen die zelf over hun eigen reddingshonden beschikken en daarbij staat de techniek qua opsporingsmethoden niet stil natuurlijk waardoor het aantal buitenlandse uitzendingen is afgenomen.
Hier in Nederland worden reddingshonden bijvoorbeeld ingezet om vermiste of weggelopen mensen op te sporen, denk hierbij in het laatste geval aan demente mensen die het verzorgingstehuis ongevraagd hebben verlaten. Maar ook verloren voorwerpen kunnen we opsporen. Zo heb ik laatst nog een heel duur onderdeel van een gehoorapparaat terug weten te vinden.’
Bij Stichting Reddingshond in Groningen kunnen de honden in diverse disciplines getraind worden. En dat geldt niet alleen voor Duitse herders natuurlijk maar ook labradors en zelfs teckels kunnen er prima worden opgeleid. ‘We geven cursussen op het gebied van gedrag en gehoorzaamheid, puin-, lawine en waterzoeken, vlakterevieren (denk hierbij aan mensen die vermist worden in een bos waarbij de honden systematisch het gebied afzoeken) en speuren.
De basisbeginselen vinden hier op het oefenterrein plaats maar we gaan ook vaak met de honden op locatie. Daarnaast krijgen de cursisten de nodige theorie en worden ze zelf opgeleid in het gebruik van hulpmiddelen zoals GPS, portofoon, abseilen, langlaufen, enz… Al met al een tijdrovende bezigheid waar soms jaren van training overheen gaan.
We zijn als stichting onder andere afhankelijk van donaties maar doen bijvoorbeeld ook aan oud-ijzer inzameling naast natuurlijk de cursusgelden. Dit om ons onderkomen te onderhouden en om dit terrein te kunnen huren. Het opnemen van het linkje www.reddingshond.nl, juich ik dan ook van harte toe.’
Dijk & Belga
‘Hoe ik bij Dijk & Belga terechtgekomen ben? Ik ben nog maar net klant bij ze hoor, sinds het begin van dit jaar. Maar het voelde direct als thuiskomen. Geen nummer meer zoals bij mijn vorig verzekeringskantoor waar ik steeds iemand anders aan de lijn kreeg. Bij Dijk & Belga weet je wie je contactpersoon is en ik heb inmiddels zowel mijn particuliere verzekeringen als die van de stichting bij ze ondergebracht. De menselijkheid en aandacht die ik hier ervaar, had ik niet meer verwacht aan te kunnen treffen. Ik ben dik tevreden dus over de overstap.’
